6. Monteverde

Maandag 24 maart 2014      Monteverde

Na een nacht zonder elektriciteit zijn we deze ochtend weer lekker vroeg wakker van Jan de wind. Tijd voor een typisch Costoricaans ontbijtje. Rijst met zwarte bonen, tomaatje erbij, tortilla, met een gebakken eitje, vers fruit en natuurlijk koffie. Vandaag schijnt de zon terwijl er ook windvlagen met regen naar beneden komen. Heel apart.

We besloten om deze ochtend een kijkje te gaan nemen bij een hummingbird gallery. Wat het is? We hadden geen idee. Toen we er naartoe liepen zagen we allemaal rode voerbakjes hangen met vloeistof erin. De kolibries vlogen je om de oren en vochten elkaar weg om het lekkere nectar te bemachtigen. Dat was echt geweldig om te ervaren. We denken dat kolibries ook van Hugo Boss houden want er kwam er steeds een bij Nick zijn nek vliegen.

1 geheugenkaart foto’s verder besloten we om terug te rijden over het hobbelige zandpad naar de Cloud Forrest Lodge. Want om half één werden we opgepikt om een bezoekje te brengen aan Don Juan, de koffieboer.

Tijdens de tour zijn we veel te weten gekomen over koffiebonen, hoe ze verwerkt worden en wat de smaak bepaald. Koffieplanten groeien heel langzaam en de plant en bladeren bevatten na 3 jaar pas cafeïne. Door de cafeïne in de plant zijn ze niet aantrekkelijk voor dieren om op te eten. Dus pas als de planten groter en ouder zijn mogen ze de kas verlaten en het veld in. Koffie wordt geoogst als vrucht. De vrucht wordt ontdaan van zijn schil en daarin vindt je een koffieboon. Door de bonen met of zonder schil te drogen wordt de zoetheid van een boon mede bepaald. Als de schil erom zit trekken de zoete stoffen uit de schil naar binnen de boon in. Na vele dagen drogen op de grond en in jutte zakken kunnen de bonen uiteindelijk gebrand worden. De tijdsduur van branden komt heel precies per boon, vandaar dat ze vantevoren goed gesorteerd worden op gewicht/dichtheid door een trilplaat. De brandtijd bepaald natuurlijk ook weer het aroma en de smaak van de koffie. Een zeer interessante tour die we hebben mogen afsluiten met een ontmoeting met mister koffie himself: Don Juan, die de 70 inmiddels ruim is gepasseerd.     

Verder hebben we ook kennis gemaakt met suikerriet en de smaak hiervan, heerlijk zoet natuurlijk. Suikerriet ziet eruit als bamboe, het is hard van buiten maar de vezels die erin zitten zijn zacht en bevatten veel vocht. Je kunt de stengels uitpersen en het sap drinken. Of je kauwt op de vezels als een kauwgom om het zoete sap te bemachtigen. Mensen die in het veld werken eten een hele stengel suikerriet per persoon per dag. Het is een soort lekkernij.

Het chocolade/cacao gedeelte was speciaal voor Josine. Hier hebben we de vele diverse smaken en varianten van cacao mogen ervaren. De gids vertelde dat het gevaarlijk is om cacaobonen te plukken. Veel slangen bevinden zich in de cacaobomen omdat ze daar schuilen voor de zon en veel vogels kunnen vangen. Hierdoor hebben er al ook vele ongelukken plaatsgevonden rondom cacaoplantages.

Na deze bewogen dag hebben we later in de middag nog even genoten van de zon die inmiddels weer was doorgekomen, en gaan we vanavond weer lekker uiteten in het dorp. Morgen staat er een tripje naar de kust op het programma. Op naar Tamarindo!