7 maart Hobart - Strahan , Tasmanië

De eerste dag van onze Tazzie roadtrip is begonnen! Vandaag op het programma 302 kilometers over de Lyall highway. Bij Highway denk je al snel aan een drie-baans snelweg maar daar denken ze hier gelukkig helemaal anders over. 1 enkele rijbaan en veel bochten waarvan sommige zo scherp dat je er niet harder dan met 30 km/h doorheen kan rijden.  De Lyall highway is ook opvallen geliefd bij motorrijders en ik snap ook helemaal waarom. Vandaag heb ik mijn trouwe Honda wel gemist, wat een fantastische route.

Onderweg zijn we gestopt bij verschillende bezienswaardigheden. Om te beginnen bij een energiecentrale. Op de weg daar naartoe merkte we al op dat er al een tijdje dikke metalen buizen langs de weg liepen. Bij de energiecentrale werd duidelijk dat er vanuit twee hoger gelegen meren water wordt afgetapt dat naar de energiecentrale loopt door een buizenstelsel van 16 kilometer lang. Uit dit stromende water wordt 8 keer energie opgewerkt voor her vervolgens gebruikt wordt als drinkwater.

Hierna zijn we gestopt bij “The Wall”. Een wand van 100 meter lang versierd met houtsnijwerk volledig van Huon Pine. Dit kunstwerk wordt gemaakt ter ere van de alledaagse helden uit de lokale historie. De arbeiders die werkte in de houtindustrie en mensen die de infrastructuur hebben opgebouwd in Tasmanië. Dit hele project is gestart in 2005 en is waarschijnlijk af in 2015. Het enorme kunstwerk van ongeveer 3,5 meter hoog wordt volledig met de hand uitgesneden door 1 man, Greg Duncan, die 10 jaar van zijn leven volledig wijd aan dit unieke kunststuk. Het oog voor detail van Greg Duncan is werkelijk fantastisch. Ieder haartje van de paarden op het kunstwerk worden zorgvuldig uitgesneden. Er mochten helaas geen foto’s of filmopnames gemaakt worden dus je zult ons op ons woord moeten geloven dat dit project echt héél speciaal is.

Onderweg zijn we midden door Franklin-Gordon Wild Rivers National park gereden het landschap veranderde constant naarmate de kilometers op de teller maar bijdraaide. We zijn meerdere malen gestopt om wat foto’s te knippen. Halverwege bezochten we de Nelson Falls. Na een korte, verkoelende wandelroute door het park waren we uiteindelijk bij de waterval. Omdat het nu erg droog is stroomde de waterval niet echt hard maar het was wel de moeite waard om er even een kijkje te gaan nemen.

Tegen het einde van de rit zijn we ook nog gestopt bij een locatie waar veel koper, zilver en goud gewonnen is uit het gebergte. De mijnen zijn gesloten sinds 1994 maar het landschap is nog wel getekend door deze activiteiten. Het gesteente rond de mijnen is intens gekleurd. We hebben onder andere verschillende tinten rood, groen, blauw, goud, zilver en koper gezien, héél gaaf.

Onze hotelkamer is weer super vandaag. Vanuit het bed loop je 3 treden naar beneden waar je de openslaande deuren open kunt maken om te genieten van het mooie uitzicht op de haven van Strahan.

Morgen staan we weer vroeg in de haven want om 8 uur gaan we aan boord van de Lady Jane Franlin voor een (hopelijk) rustige vaart door de geweldige natuur hier.