9 maart Cradle Mountain National Park

Toen we gisterenavond binnen zaten hoorde we een zacht getik. We schoven het gordijn opzij en toen zagen we een possem bij ons op het terras zitten. (Een possem is een soort uit de kluiten gewassen eekhoorn) Hij zat letterlijk op de stoel van de tuinset die buiten stond. Weer een wild dier dat we af kunnen strepen van ons lijstje. Toen de possem besloot te vertrekken, en de rust was wedergekeerd, zijn we op bed gaan liggen om samen nog even te genieten van de sterrenhemel voor we beide in slaap vielen…

Zachtjes tikt de regen op het metalen dak van onze cottage. Mmmm… nog maar een keertje omdraaien dan. Toen even later de regen nog niet op was gehouden besloten we om toch gewoon eropuit te gaan. Vandaag hadden we een wandeling op de planning staan in het Cradle mountain NP. Windstoppers aan, lange broek, wandelschoen en in de rugzak een regenjas, korte broek en een lunchpakket. Het weer kan hier namelijk erg snel omslaan hebben we gisteren al gemerkt tijdens de cruise. Net voor we vertrokken stopte het gelukkig al met regenen.

De vrijwilligster bij het visitor centre adviseerde ons een wandelroute met een aantal steile stukken die zeker de moeite waard zou zijn. Nadat we een toegangskaartje hadden gekocht voor het park zijn we met een gratis pendelbusje naar het startpunt van onze wandelroute gebracht, Ronny Creek. Het is hier een gewoonte dat je inschrijft in een van de mappen bij de startpunten. Je schrijft op hoe laat je vertrekt, met hoeveel personen en wat je eindbestemming is. (je schrijft je dus ook weer uit op het eindpunt) Tijdens het inschrijven raakte we aan de praat met een stelletje, Sally en Greg, die op 1,5 uur van Melbourne wonen. Zij waren van plan om dezelfde route te lopen als ons, ze hadden de route vijf jaar eerder ook al een keer gedaan maar toen met het hele gezin. Greg is een dokter van beroep en Sally was een zuster maar doet nu alle administratie van Greg. Samen met hen hebben we de hele route gelopen.

Eerst kwamen we langs een aantal mooie watervallen, dit pad kwam uit bij een meertje. Aan het meer stond een heel oud houten hutje, een geweldig totaalplaatje. We hadden veel geluk dat het vandaag zo’n helder weer was, vertelde een gids die we tegen kwamen aan de voet van de klim. Grote kans dat we de Cradle mountain vanaf het uitzichtpunt konden zien.

Na een klim die op sommige stukken wel op een rechte muur leek kwamen we uit op het uitzichtpunt. De gids had gelijk, het was helder we konden heel  ver weg kijken. Op de top van deze klim hebben we in het zonnetje zitten lunchen. Terwijl we zaten te pinicken kwamen er ook veel groepen wandelaars voorbij die een tocht van vijf dagen door het national park gingen maken. Met volle bepakking op de rug de steile berg op, respect!

Op de weg terug zijn we via een nog steiler pad weer afgedaald waardoor we vrij snel weer beneden waren, bij Dove lake. Vanaf hier was het nog maar een goede twintig minuten lopen richten de parkeerplaats. In totaal hebben we 3,5 uur gelopen door het National park, een route met een ‘magnificent view’ door de wilde natuur van Tazzie.

We hebben vandaag afgesproken om waarschijnlijk even bij Sally en Greg op bezoek te gaan als we terug zijn in Melbourne. Erg benieuwd hoe deze mensen wonen. Morgen vertrekken we met de auto richting Launcheston.