27 maart Bayron Bay – O’reilly’s rainforest retreat

Deze ochtend was iets anders dan de andere ochtenden. Het regende. Gelukkig kon dit de pret niet drukken en hebben we lekker binnen zitten ontbijten. Wel was het benauwd warm. Na een heerlijk ontbijtje was het maar 3 uurtjes rijden naar de plek die Herman ons aangeraden had. Vanuit de parkeerplaats zouden er verschillende mooie wandelroutes zijn. Op de weg ernaartoe vormde de bomen als het waren en tunnel waar je door heen reed. Dit tunnelgevoel werd benadrukt doordat regenwoud dicht bebost is. Dit was prachtig om te zien.

Totdat……… we een raar geluid hoorde. De auto hield ermee op. Josine riep al meteen: “oh nee he, toch niet weer lek”. Helaas was dit niet het geval. Het leek erop dat er een probleem was met de versnellingbak van de auto. We zijn gaan proberen om de verhuurmaatschappij te bellen maar door het dikke bladerdek boven ons hoofd hadden slecht bereik. Toen toch nog maar een keer proberen de auto aan de praat te krijgen, want we blokkeerde de enige enkelbaansweg richting O’reilly’s rainforest retreat. Na wat mokken gaf ons slachschip toch toe en kwam hij op gang. Niet zoals het moest maar we kwamen vooruit. (Met een eigen auto hadden we dit zeker niet geprobeerd). Al ratelend reden we de laatste 4 kilometer richting de parkeerplaats.

Daar uiteindelijk aangekomen gesproken met iemand van Britz. Zij zouden opzoek gaan naar een monteur in de buurt. Na een half uur belde hij terug en vertelde hij ons dat er binnen een uur iemand zou zijn. Toen dat uur verstreken was werden wij gebeld met de vraag of er al iemand gearriveerd was. Helaas was dit niet het geval. We hebben toen afgesproken nog even te wachten. Na nog een half uur werden wederom gebeld met de zelfde vraag. Wij konden deze vraag beantwoorden met het zelfde antwoord. De vrouw zou de monteur even bellen en ons daarna meteen terug bellen. Zo gedaan ging onze telefoon vijf minuten laten weer. De mevrouw had de monteur gesproken. De papieren waren niet goed doorgekomen dus hij zou er over een uur zijn. Oh nee he, weer een uur wachten. Het was inmiddels al kwart voor drie en ons eerste telefoontje hadden we gemaakt om 11.27 uur. Pfff… wat een dag. Om 16.30 was de monteur geweest om de auto na te kijken. De overbrenging van de voor naar de achteras (4wd) “is pissing oil” zoals de monteur het mooi omschreef. Omdat de lagers droog waren gelopen maakte de auto een ontiegelijke herrie en moesten we er niet meer verder mee rijden. Morgen rond de middag krijgen we een andere auto als alles normaal verloopt. We hebben nu een overnachting in O’reilly’s gasthouse en morgen gaan we dan eindelijk vogels spotten hier, voor we de auto om gaan ruilen.