14 maart Freycinet National Park – Hobart

Ons laatste dagje op Tasmanië, wat zullen wij het gaan missen. Gelukkig zullen er nog vele andere mooie dingen in het verschiet liggen. Maar eerst nog even naar Melbourne vliegen morgen.

Vanmorgen wederom genoten van het uitgebreide ontbijtbuffet.  Daarna onze sleutel ingeleverd en in de auto gestapt. Nog één keer om gekeken en genoten van het uitzicht over het Freycinet National Park. Oef nog maar 2 streepjes bezine, als we het volgende dorpje nog maar halen… Na wat zweten eindelijk aangekomen bij Swansea. Dit was het eerste grotere plaatsje op de kaart. En YES daar was een tankstation. Na de auto volgetankt te hebben en de vooruit vliegjes vrij gemaakt te hebben weer snel de auto in want Port Arthur lag op ons te wachten.

De laatste kilometers voor Port Arthur werd ons pas echt duidelijk wat voor taferelen hier afgelopen december hebben afgespeeld. Het ene na het andere bos verwoest door de branden. Alleen maar wat zielige zwarte boompjes stonden er nog. Tussen de ‘bossen’ in zag je nog wat overblijfselen staan van wat ze voor de bosbrand een huis noemde. Nu was het niet meer dan een schoorsteen met rotzooi er omheen. Bij de meeste afgebrande huizen stond een caravan. Daar leefde de bewoners op dit moment. Dit maakte de sfeer in de auto meteen stil en kil. Eindelijk aangekomen in Port Arthur, wat zou het zijn? Onze papieren vertelde dat het van vroeger uit een gebied was waar ze gevangenen vasthielden en dat het de moeite waard was om er naar te gaan kijken. Toen het bleek dat het om ruïnes ging en dat je er eigenlijk meer dan een halve dag rond moest wandelen om een indruk te krijgen zijn wij afgehaakt. Zo veel tijd hadden wij niet meer.

Op de weg naar Hobart zijn we toen gestopt om toch nog maar eens te gaan kijken bij een Tasmaanse duivel opvang. Wij hadden de beestjes nog niet gezien en wisten dat dit ook niet meer zou gaan gebeuren. Ze zijn sowieso erg moeilijk om in het wild te zien. Ze slapen overdag en ze zijn zwart van kleur dus ’s nachts amper te zien. En dan moet je nog weten waar ze te vinden zijn. Dus de opvang bood de uitkomst. Daar hebben we mogen bewonderen hoe lelijk de diertjes eigenlijk waren en hoe raar de bouw van hun was. Ze hebben een super groot hoofd voor dat kleine lijfje van hun. We hadden veel geluk dat het net voedertijd was voor de Tasmaanse duivels. Dit was een erg grappig spektakel. Die duiveltjes achter elkaar aanrennen voor dat ene stukje vlees. Daarna nog even de kangaroo’s uit de hand gevoerd. Scherpe nagels en hun vacht is zo zacht. Wat schattig!

Daarna weer in de auto en op naar Hobart voor de laatste overnachting in Tazzie. Deze middag hadden onze vlucht voor morgen gecheckt, niks veranderd dus morgenvroeg echt om 6.30 uur vliegen. Dat wil dus zeggen om…. Ahhh! 4.30 uur opstaan. Morgen weer op naar Melbourne en dan tijd om onze 4x4 op te halen :-D!