12-maart Scamander - Freycinet National Park

Wat een karig en oubollig hotel en bij zo’n hotel hoort natuurlijk ook een karig ontbijtje. Scamander en het hotel zijn ons beide een beetje tegengevallen (of we zijn ondertussen verwent door de vele mooie plaatsjes die we al aan hebben gedaan). Het dorp mist gewoon charme, dus wij zijn deze ochtend vroeg gaan ontbijten zodat we snel naar onze lodge kunnen in het Freycinet National park.

Onderweg zijn we gestopt in Bicheno, een plaatsje aan de oostkust van Tasmanië. Hier ligt een rotsformatie met een blowhole erin. De zee duwt het water met brute kracht onder de rots en doordat er een gat in die rots zit spuit het water door het gat naar boven. Om hier mooie foto’s van te maken was vooral een kwestie van wachten en goed timen. Omdat het water niet iedere keer met dezelfde kracht aan komt zetten is het iedere keer verschillend hoe hoog het water komt. Hier hebben we nog even samen op een aantal platte rotsen zitten genieten van de ochtendzon die doorbrak.

Vervolgens was het nog maar ongeveer een uurtje sturen voor we aankwamen in Coles bay, dit is het laatste plaatsje voordat je het Freycinet National Park in rijdt. Omdat we hier even boodschappen wilde doen besloten we het centrum even in te rijden. “Ah kijk maar eens, een barretje, een supermark, een pinautomaat en……. dat was het.” Haha, en wij maar denken dat Liessel een gat is. Na de nodige versnaperingen te hebben ingeslagen zijn we verder gecruised richting onze eindbestemming, de Freycined Lodge.

We waren iets te vroeg vertelde de man achter de balie, we moesten nog een uurtje wachten voor onze lodge klaar was. Maar om de tijd te doden moesten we maar even een kijkje gaan nemen bij Richardson beach. “Vergeet beslist je camera niet mee te nemen want je krijgt spijt als je hem vergeet”, riep de man achter de balie ons nog na. Dus wij op naar het strand, camera mee in de rugzak. Dit strand stelde ons niet teleur, zover als je kunt kijken wit zand en helder blauw water, geweldig! In het heldere water hebben we zelfs nog een zeester gespot maar ditmaal een hele grote. Omdat we onderhand gezandstraald werden besloten we terug te gaan richting de receptie om de sleutel van onze lodge op te halen.

Stiekem verwachtte we beide erg veel van onze accommodatie de komende twee overnachtingen dus nu maar hopen dat het niet gaat tegenvallen. Het park zelf zag er al veelbelovend uit toen we met de auto naar de lodge reden. Vol spanning duwt Josine de sleutel in het slot van huisje nummer 25, Nick staat achter haar met de videocamera in de aanslag. De deur open en…. JAWEL! JACKPOT! Een super mooie houten lodge met een luxe badkamer inclusief bubbelbad, in de kamer zelf een kingsize bed en een schuifdeur richting de veranda met uitzicht op de zee. Dat worden twee geweldige dagen hier!

Om de eerste dag al goed te beginnen kleedde we ons snel om en liepen we in onze badkleding met de handdoeken over onze schouder richting honeymoon bay. Op ongeveer 400 meter lopen van ons huisje ligt een ondiepe baai. Hier konden we lekker uit de wind in de zon liggen dus dat was deze middag goed toeven. We waren beide ook wel toe aan een middagje even lekker niksen. Of ja niksen, het langste dat Nick stil kan liggen is ongeveer twee minuten en dat gaat hij alweer het water in of de rotsen op om te fotograferen. Maar laten we het zo stellen, we hebben beide op onze eigen manier even lekker gechilld.

Eigenlijk was het vanavond ons plan om op de rotsen voor onze lodge samen te gaan kijken naar de ondergaande zon. Inmiddels waait het zo hard dat we waarschijnlijk van de rotsen afwaaien als we erop gaan zitten. Dus dan doen we het vanavond maar met een bubbelbad en een glaasje wijn.